اثر القاء هیجان بر تغییر پذیری ضربان قلب؛ ارزیابی نقش تعدیل کننده شخصیت

نوع مقاله : علمی- پژوهشی

نویسندگان

1 گروه روانشناسی سلامت، دانشکده رانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه تهران، تهران، ایران

2 گروه روانشناسی دانشگاه تهران

3 گروه رواننشاسی دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه تهران

چکیده

هدف: پژوهش حاضر با هدف تبیین تاثیر القاء هیجان بر تغییر پذیری ضربان قلب (HRV) طراحی شده است. متغیر شخصیت به عنوان متغیر تعدیل گر در نظر گرفته شدند.
روش: مطالعه حاضر از نوع تجربی است. جامعه مورد پژوهش شامل زنان و مردان ایرانی در دامنه سنی 20 تا 40 سال بوده است. پس از مصاحبه اولیه و غربالگری مراجعین به لحاظ عدم ایفای ملاک های سوء مصرف مواد، بیماری مزمن جسمانی و بیماری مزمن روانشناختی؛ تعداد 62 نفر به صورت نمونه گیری هدفمند گزینش شدند. ابزار پژوهش شامل دستگاه ثبت تغییر پذیری ضربان قلب، فیلم های برانگیزاننده هیجان و مصاحبه بالینی SWAPبوده است. به منظور تحلیل آماری از تحلیل واریانس چند متغیری اندازه گیری مکرر (طرح دو بین-یک درون) استفاده شد.
یافته ها: مطابق با یافته های به دست آمده، در هر گروه شخصیتی بی نمرات بالا و پایین 55 تفاوتی یافت نشد. اما در قیاس 10 اختلال شخصیت؛ در درجه اول گروه اختلالات شخصیت ضداجتماعی، مرزی، نمایشی، خودشیفته، وسواسی- جبری و وابسته در پاسخ به هیجان های برانگیزاننده واجد بیشترین میزان تغییرات بودند و سپس به ترتیب اختلالات اجتنابی، اسکیزویید، پارانویید و اسکیزوتایپال بیانگر بیشترین میزان تغییرات بودند.
نتیجه گیری: با توجه به نتایج، ویژگی های برون گرایی و تکانشگری در اختلالات گروه B، صفت اضطراب همراه با پاتولوژی فرامن در اختلال وسواسی جبری و صفت اضطراب همراه با شکنندگی در اختلال شخصیت وابسته، موجد بیشترین میزان تغییرات در مقابل هیجانات شده است.

کلیدواژه‌ها