ابعاد کیفیت زندگی در زنان مبتلا به سرطان پستان تحت شیمی‌درمانی و ارتباط آن با ویژگی‌های دموگرافیک
نوع مقاله : علمی- پژوهشی
نویسندگان
1 گروه روانشناسی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه تهران
2 دانشجو
3 متخصص بیماری های داخلی، فوق تخصص خون و آنکولوژی، دانشکدۀ علوم پزشکی تهران
چکیده
هدف: این پژوهش با هدف توصیف کیفیت زندگی زنان مبتلا به سرطان پستان تحت شیمی‌درمانی و همچنین مطالعه چگونگی ارتباط کیفیت زندگی با متغیرهای دموگرافیک، نشانه‌های جسمی ناشی از بیماری و درمان و کارکردهای جسمی، عاطفی، اجتماعی، شناختی و جنسی افراد مبتلا انجام شده است.
مواد و روش‌ها: مطالعه حاضر از نوع همبستگی است که به شکل مقطعی اجرا شد. نمونه مورد پژوهش در این مطالعه متشکل از 116 نفر از زنان مبتلا به سرطان پستان بودند که با روش نمونه‌گیری در دسترس وارد مطالعه شدند. ابزارگردآوری اطلاعات در این مطالعه شامل فرم اطلاعات دموگرافیک، پرسشنامه عمومی‌کیفیت زندگی مبتلایان سرطان EORTC QLQ30 (version 3.0) و پرسشنامه کیفیت زندگی اختصاصی مبتلایان به سرطان پستان EORTC QLQ-BR23 بوده است. روش آماری این پژوهش از نوع همبستگی و رگرسیون به روش گام به گام بود.
یافته‌ها: میانگین کیفیت زندگی کلی (51/63 از 100) است. عملکرد اجتماعی و شدت درد قوی‌ترین پیش‌بینی کننده‌های کیفیت زندگی مبتلایان به سرطان پستان می‌باشد. همچنین از میان متغیرهای دموگرافیک سن، والد بودن، وضعیت اشتغال و تحصیلات با کیفیت زندگی ارتباط معنادار داشت.
نتیجه‌گیری: آموزش به شبکه حمایت اجتماعی بیماران و مداخله‌های روانشناختی و روان‌پرستاری جهت کاهش درد اهمیت ویژه‌ای دارد. همچنین در مطالعه کیفیت زندگی توجه به نیازهای متفاوت بیماران در مراحل مختلف بیماری و درمان، زمان سپری شده از تشخیص و سن بیمار هنگام تشخیص ضروری است.
مواد و روش‌ها: مطالعه حاضر از نوع همبستگی است که به شکل مقطعی اجرا شد. نمونه مورد پژوهش در این مطالعه متشکل از 116 نفر از زنان مبتلا به سرطان پستان بودند که با روش نمونه‌گیری در دسترس وارد مطالعه شدند. ابزارگردآوری اطلاعات در این مطالعه شامل فرم اطلاعات دموگرافیک، پرسشنامه عمومی‌کیفیت زندگی مبتلایان سرطان EORTC QLQ30 (version 3.0) و پرسشنامه کیفیت زندگی اختصاصی مبتلایان به سرطان پستان EORTC QLQ-BR23 بوده است. روش آماری این پژوهش از نوع همبستگی و رگرسیون به روش گام به گام بود.
یافته‌ها: میانگین کیفیت زندگی کلی (51/63 از 100) است. عملکرد اجتماعی و شدت درد قوی‌ترین پیش‌بینی کننده‌های کیفیت زندگی مبتلایان به سرطان پستان می‌باشد. همچنین از میان متغیرهای دموگرافیک سن، والد بودن، وضعیت اشتغال و تحصیلات با کیفیت زندگی ارتباط معنادار داشت.
نتیجه‌گیری: آموزش به شبکه حمایت اجتماعی بیماران و مداخله‌های روانشناختی و روان‌پرستاری جهت کاهش درد اهمیت ویژه‌ای دارد. همچنین در مطالعه کیفیت زندگی توجه به نیازهای متفاوت بیماران در مراحل مختلف بیماری و درمان، زمان سپری شده از تشخیص و سن بیمار هنگام تشخیص ضروری است.
کلیدواژه‌ها
)